Είναι πλέον καθιερωμένο και κάθε χρόνο τον Αύγουστο ο Σύλλογός μας διοργανώνει Ριγανάδα στην Πλατιά άμμο.

Μοναδική προϋπόθεση ο καθένας θα πάρει μαζί του όλα τα απαραίτητα όπως το κατάλληλο ψωμί λίγο ξερό και ψημένο σε φούρνο από ξύλα, αλάτι  αφράλα, λάδι, γνήσια ντομάτα που να μοσκοβολάει και φέτα.

ΑΦΙΞΗ ΜΕ ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ

Έτσι λοιπόν στις 14 Αυγούστου είχαμε δώσει ραντεβού στις 12 το μεσημέρι στην μαγευτική και ωραιότερη παραλία της Κεφαλονιάς.

Στις 9 το πρωί ο πρόεδρος του Συλλόγου εξοπλισμένος με τις κάμερές του τα υλικά για την Ριγανάδα του αλλά και το ψαροτούφεκό του μπας και βγάλει κανένα φρέσκο ψάρι, ξεκίνησε και άρχισε να κατεβαίνει τα σκαλοπάτια.

Η αίσθηση  όταν φάνηκε η παραλία να χάσκει 100 μέτρα από κάτω  δεν περιγράφετε με λόγια. Άγρια, μοναδική, πανέμορφη, Ακόμα και η δυσκολία κατάβασης δίνει μια άλλη ομορφιά που δεν συναντάμε πουθενά αλλού.

Η Παραλία άδεια από κόσμο, μόνο 5 άτομα διακρίνονται κάπου στο βάθος.

Κατεβαίνοντας τα πρώτα 50 σκαλιά να η  πρώτη έκπληξη.

Βλέπει να ανεβαίνει ένα κύριος βοηθούμενος από το μπαστούνι που κρατούσε.

Όταν πλησίασε η έκπληξη έγινε θαυμασμός ποιος λέτε να ήταν. Ο Αλέκο Μαρούλης του Δημήτρη πάνω από 75 ετών αλλά με ψυχή παιδιού.

Όπως μας είπε κατέβηκε πρωί- πρωί  και τώρα πήρε την ανηφόρα για να μην τον πιάσει ο Ήλιος.

Ας τον έβλεπαν κάποιοι 18αριδες και 25αριδες που λένε ότι δεν μπορούν να κατέβουν!!

Λίγο ποιο κάτω άλλη μία μικρότερη βέβαια έκπληξη μας περίμενε.

Ο Νίκος Σταθάτος του Φώτη ποιο άνετα αυτός ανέβαινε για να προφτάσει τον Αλέκο.

Επειδή δεν έπρεπε να χάσουμε την ευκαιρία βάλαμε αμέσως μουσική από το κινητό – αχ η τεχνολογία- και ο Νίκος με το μπρίο του και το μοναδικό του ταλέντο άρχισε να χορεύει το Συρτό  πάνω στα σκαλιά και έτσι καταγράφτηκε σαν ο πρώτος που χόρεψε πάνω στην Σκάλα.

Συνεχίζοντας την κατάβαση με προσοχή άλλα όχι πολύ δύσκολά φτάσαμε στο τελευταίο σημείο που πριν 10 περίπου χρόνια είχαμε  με έξοδα του συλλόγου τοποθετήσει τα ξύλινα σκαλιά  για να διευκολύνουμε την πρόσβαση στην παραλία.

Η τρίτη δυσάρεστη έκπληξη αυτή την φορά  μας συγκλόνισε.

Τα τελευταία 30 μέτρα της ξύλινης σκάλας είχαν καταστραφεί και η κάθοδος γινόταν από δύσκολή έως επικίνδυνη.

Ο θυμός και η αγανάκτηση μας κατέκλεισε για την ανευθυνότητα των αρμοδίων.

και υποσχεθήκαμε ότι άμεσα θα ενεργήσουμε ώστε να αποκατασταθούν όπως και κάναμε μετά από 14 ημέρες όπως είδατε σε άλλο άρθρο που δημοσιεύσαμε.

Φτάσαμε πλέον στην παραλία και με την μηχανή στο χέρι αρχίσαμε να καταγράφουμε τους χωριανούς πού ερχόταν αλλά και τους δεκάδες ξένους που προτιμούν να κάνουν έστω και δυσκολευόμενοι στην κατάβαση, το μπάνιο τους στην μοναδική αυτή παραλία παρά να πάνε κάπου αλλού ποιο εύκολα αλλά χωρίς αυτήν την ωραία αίσθηση που αποκομίζει όποιος έρχεται εδώ.

Για αυτό και καθημερινά όλο τον  Αύγουστου  η παραλία ‘πλημμύριζε’ από κόσμο

 

Όταν πλέον όλοι είχαν φτάσει η πρώτη κίνηση ήταν να μπουν στην θάλασσα

 

 

Μετά το μπάνιο πεινασμένοι όλοι το έριξαν στην Ριγανάδα

Ποια ήταν η καλύτερη;

Όλες  ήταν θαυμάσιες.

 

 

 

 

 

 

Μετά το μπάνιο την Ριγανάδα και την ξεκούραση το ρίξαμε και στο παιχνίδι.

Από ρακέτες από μπουγελώματα από ριγανο-πόλεμο από λαδο-πόλεμο καρπουζο-πόλεμο, όλα τα είχαμε.

Όλα τα καλά τελειώνουν έφτασε πλέον το απόγευμα και σιγά -σιγά αρχίσαμε να φεύγουμε δίνοντας  ραντεβού για την επόμενη ριγανάδα του χρόνου.